Bij het begeleiden van de laatste levensfase en het helpen verwerken van groot verdriet, gaat mijn hart uit naar écht contact maken. Geen strak protocol, maar juist de ruimte voor een traan én een schaterlach. Want zelfs als de wolken donker zijn, is er ergens toch die zilveren rand.

Mijn werk is intuïtief. Ik volg mijn gevoel en denk ver buiten de gebaande paden om jou troost en lichtheid te bieden. Die kleine dingen, weet je wel? Een speciaal lied, een dierbare herinnering, of een kopje thee precies goed gezet – die kunnen net de zonnestraaltjes zijn die we nodig hebben.

Het gaat om die speciale vibe, de connectie die je voelt zonder woorden, en die klik die maakt dat je weet: dit is goed. Misschien vind ik troost in klanken van een klankschaal, of voel jij iets bijzonders bij die trilling van een stemvork. Ik werk met wat resoneert, letterlijk en figuurlijk.

Als ik naast jou loop op deze reis, laat ik mijn hart spreken. Ik ben er voor de knikjes en knuffels, voor stilte of juist het delen van verhalen. En als het stil wordt, nog steeds ben ik er, zachtjes supportend, helpend bij elke stap. Want in deze momenten gaat het om liefde, om herinneringen, en het eren van het leven op een manier die past, helemaal bij jou.